Vrijdag, 5 juni 2015
Michael heeft vannacht toch voor het motel gekozen, terwijl Dave en Sann de uitnodiging aannamen om in een camper te gaan slapen. Vandaag moet er weer een behoorlijk stuk gefietst worden:
"Na een prima nachtrust en een lekkere douche ga ik naar het ontbijt van het motel. Het is erg lekker en raak in gesprek met de eigenaresse. Zij geeft aan dat Winnipeg inderdaad niet de meest vriendelijke en veiligste stad van Canada is.
Terwijl wij praten wordt er voor mij gebeld. Het is Dave. Hij en Sann hebben een ongeluk gehad. Sann stopte ineens en Dave kon hem niet meer ontwijken. Dave is boos op hem, omdat hij zo stom was om zomaar te stoppen. Zijn fiets is nu stuk. Hij moet nu wachten tot de fietsenwinkel in Brandon open is.
Ik kom even over 9:00 uur de A&W binnen waar Sann al zit. Hij is aangeslagen en duidelijk niet blij met het vooral. Ik vertel hem dat ik Dave al gesproken heb. Ik neem een koffie en wij praten wat over fietsveiligheid. De eigenaresse van het motel vertelde mij dat een fietser, die vorig jaar in haar motel verbleef, later op deze weg was doodgereden. Geen leuk nieuws, maar het is belangrijk dat de mannen zich dit goed realiseren. Ik ben de enige die duidelijk zichtbaar is...
Dave komt rond 11:00 uur terug en hij is blij. Zij hebben zijn hele fiets onderhanden genomen en hij hoefde niets te betalen. Dave had duidelijk mazzel. Hij zei dat hij niets over mijn tocht gezegd heeft. Dat laatste is helaas niet waar. Het is voor mij duidelijk dat hij hier niet eerlijk over is. Eigenlijk maakt het mij niet uit, omdat hij min of meer nu onderdeel is van mijn onderneming en mij support, maar hij moet niet tegen mij liegen. Ik laat het voor wat het is.
Wij nemen contact op met het ziekenhuis in Brandon om te vragen of wij daar kankerpatiënten mogen bezoeken. Dave belt en de reacties zijn hier duidelijk anders, dan in Winnipeg. Wij moeten echter later terugbellen, omdat er met het management gecheckt moet worden of dit wel mag. Na een half uur blijkt dit niet op korte termijn te kunnen...
Dave is ergens zijn fietshandschoenen verloren en wil nieuwe kopen, dus gaan wij naar een fietsenwinkel in de buurt. Die blijkt dit niet te verkopen, dus zal hij weer naar de fietsenwinkel in het centrum moeten fitesen. Dave geeft aan dat hij dat wil doen. Wij kunnen anders wel doorfietsen. Hij haalt ons wel weer in. Ik zeg tegen Dave dat het al 12:00 uur is en dat hij nog wel de tijd nodig heeft om het naar Virden te kunnen redden. Ik zeg daarom dat het goed idee is om niet meer zoveel boodschappen doen in de ochtend, zoals wij dat de laatste dagen steeds doen. Dave wil toch naar de fietsenwinkel. Sann en ik gaan alvast richting Virden.
Wij hebben er een lekker tempo in en het gaat prima. Toch is het jammer dat Dave er nog niet is. Wij kijken regelmatig achterom, maar... geen Dave. Rond 14:30 uur stoppen wij even, maar er is hier niets. Sann en ik zien grote, donkere wolken voorbij schuiven en ik denk bij de eerste druppels dat wij net nog wel aan de bui kunnen ontsnappen...
Wij fietsen verder. Even later worden wij door een motorrijder ingehaald en hij stopt verderop. Hij rijdt op een 1200cc BMW voor 'Artsen zonder grenzen' (zie www.rideofsmile.de). Wij praten met hem en het is echt een leuke kerel. Ondertussen begrijpen wij van hem dat Dave niet meer zo ver weg is. Even later komt Dave eraan, maar hij stopt niet, zegt niets en fietst door. Gisteren fietste hij ook zomaar weg en nu dit. Ik begrijp hem niet. Wij praten nog wat met de motorrijder en gaan dan weer verder.
Na een uurtje zien wij Dave praten met een hardloper die een wandelwagen bij zich heeft. Het is Jacob die voor een goed doel van West naar Oost rent. Hij heeft echt heel veel volgers op Facebook met zijn 8.000 km across Canada.com. Hij is in januari begonnen en hoopt in oktober te eindigen in St. John’s. Ik dacht dat wij gek waren, maar dit slaat écht alles!
Dave praat met Jacob, maar niet met ons. Hij gaat ook eerder weg dan wij en vliegt er vandoor. Als wij in Virden aankomen, kunnen wij Dave niet meer zien. Sann en ik gaan wat eten bij een plaatselijk restaurant. Even later komt Dave aanzetten, gaat ergens anders zitten en zegt weer niets. Na een tijdje komt het hoge woord eruit. Dave is boos op mij, omdat ik zo egoïstisch ben dat ik niet eens met hem mee wilde gaan naar de fietsenwinkel. Hij heeft mijn woorden totaal verkeerd opgevat. Hij is boos en oprecht verdrietig. Ik ben verbaasd dat hij me zo verkeerd begrepen heeft. Ik bied mijn verontschuldigen aan en na een tijdje is het wel weer OK. Ik ben echt verbaasd dat hij hier de hele dag mee rond gefietst heeft!
Wij gaan met z’n drieën op zoek naar een plek om te kamperen. Bij het eerste huis waar Dave naar toegaat, dat tussen de bomen staat, zien wij Dave met zijn handen omhoog achteruitlopend terugkomen. Sann lacht en zegt dat Dave grappen maakt. Ik zie direct dat het foute boel is. Dave zet het op een gegeven moment op een rennen en wij maken dat wij weg komen. Echt... belachelijk dit...
Als wij even later een stuk verderop bij een ander huis vragen of wij mogen kamperen, is het prima en zijn zij heel aardig. Nog geen 30 minuten later zitten we aan tafel met een warme maaltijd. Na het eten praten wij nog gezellig en maakt Oliva, hun dochter van 10, nog iets lekkers voor ons klaar. Het is echt een leuke griet die met ons voetbalt en haar woordje klaar heeft. Zij blijft maar praten en zij vindt het geweldig dat wij er zijn. Om 23:00 uur ga ik mijn tent in, schrijf mijn blog, en… ja hoor, REGEN!!!!"
Han Schomakers, editor
Reactie plaatsen
Reacties
Ha Michael,
Ik zag vanmorgen dat je signaal het laatst stond geregistreerd bij Icecream Island en dat vond ik eigenlijk wat vreemd want dat was geen plaats om te kamperen. Maar gelukkig is toch alles o.k.
D. is wel een beetje gauw gepikeerd heb ik de indruk. Hij moet nog veel leren denk ik. Zijn vraag of hij bij dat eerste huis mocht kamperen viel blijkbaar niet goed. Zeker: "ik stuur de hond op je af" gehoord dat hij zo snel als hij kon wegging. Toch kan ik me wel een beetje voorstellen dat sommige mensen wantrouwig zijn als iemand zomaar aan de deur komt vragen of hij zijn tentje bij hun in de tuin mag opzetten. Jullie zijn oprecht bezig (jij zeker!) maar je weet nooit wie je "in huis" haalt. Je hoort zulke rare dingen tegenwoordig en dat zal in Canada ook wel zo zijn.
Gelukkig werden jullie bij het tweede adres goed ontvangen. Leuk zo'n ontmoeting met een 10-jarig spontaan meiske. Onthoud het adres, kun je haar later een kaart uit Nederland sturen!
Regen......gatver..........hoop dat dit vandaag op de rit naar Whitewood niet zo is want dat is 116 km. Ik zal er maar een kaarsje op branden. Zet 'm op Mike en vooral.....blijf duidelijk naar je fietsmaten!
Michael, frappante van alles dat jij er een beetje mee in je maag zit, wat die jongens links en rechts veroorzaken. Allemaal hartstikke leuk, maar ik zou ook zoiets hebben van Don't make your problem my problem.... If you catch my drift...... Het gaat tenslotte om de kilometers..... Zag gisteren, dat het nog zo'n ca. 1700 recht toe recht aan kilometers zijn dus voor jou wellicht de nodige meer.....hoeveel staat er inmiddels op de teller? Het is jammer dat men je bedoelingen niet helemaal duidelijk op het netvlies heeft, jammer dat er zoveel goede intentie verloren gaat..... Courage mon Ami en roulez bien!
Hoi Micheal, het fietsen lijkt je steeds gemakkelijker af te gaan. Lekker gevoel moet dat zijn. Je fietsmaten zijn nu zoals je zegt min of meer een onderdeel van jouw onderneming, dat vraagt over en weer om duidelijkheid. Als je zeker weet dat Dave gelogen heeft is dat dan een goede basis om elkaar te vertrouwen? Het heeft er alle schijn van dat onder het mom van het goede doel de fietsreparatie gedaan is. Ik hoop dat dit een eenmalig iets blijft. Goeie rit morgen. Gr. Ron
Michael gelukkig weer een goede nachtrust gehad, en een lekker ontbjit.zo kan je er weer even tegen Maar als moeder wil ik wat kwjit,
ga niet zo hard rjiden om die mannen bji te houden die gaan sneller
met hun fiets.of ze moeten rekening houden met jou.denk aan je ljif.En die Dave is er een met gebruiksaanwjizing.wel wat vreemd.
als hji jokt is dat iets om rekening mee te houden, Wat een preek he
van je moeder.wel weer leuk bji mensen over nacht en dan een leuk
meisje die genoot van jullie Nou Michael op naar het volgende punt
hopen op een goede reis met mooi weer....liefs Bonne en Ria.
Hoi Michael, ik denk wel dat het een afleiding is van de kilometers die je moet fietsen. Maar het wordt met al die verhalen en gebeurtenissen net een soap ????
Let goed op!
Ik ben vandaag bij Deen geweest voor een rondleiding op Kick zijn werk. Was echt heel leuk!
Nou succes ik hoop dat het snel over is. Je bent namelijk al best lang weg.
Groetjes ook van Dario
Je staat weer voor een keus. Of je gaat met de jongens verder en maakt met elkaar goede afspraken waar je je in kunt vinden, of je houdt je eigen plan gaat alleen verder. Maar laat het niet te lang sudderen. Je energie kan je wel beter besteden.
Goede reis verder man, ontmoet leuke en vriendelijke mensen, ikzelf ga ook even een paar weken op pad, mijn spullen zijn niet zo operationeel dan die van jou. Als ik thuis kom dan zie je me weer op je blog. Veel succes verder en groetjes Hans
Ik zag zojuist dat je helemaal van je geplande route bent afgeweken en nu ergens '"IN THE MIDDLE OF NOWHERE" blijkbaar een het kamperen bent. Ik kom via internet uit bij een bedrijf dat Penner heet, daar staat je laatste signaal. En dan ook nog heel weinig km's gedraaid. Veel tijd verloren dus. Whitewood was ong. 116 km. en je zit nu een stuk t.z.v. de TChwy. niet richting Whitewood dus. Gaat het wel goed daar?
Hoi Michael, ik weet het niet hoor, maar mijn gevoel zegt me dat je er gelukkiger mee zult zijn als je je reis alleen vervolgt. Het is constant wat met die twee en het leidt de aandacht van jou en je doel af. Als jij dit diep van binnen inderdaad zo voelt zou ik dat met je kompanen bespreken en er gevolg aangeven, hoe vervelend je dat ook zult vinden. Anders heb je daar later misschien spijt van en je draait het nooit meer terug.