Het 30e bericht uit Canada

Gepubliceerd op 7 mei 2015 om 10:44

Donderdag, 7 mei 2015

Michael is nog steeds bij Coby en Tom, terwijl hij zich voorbereidt om weer op de fiets te stappen:

"Wederom ben ik vroeg wakker en heb goed geslapen. Ik ontbijt met Coby, omdat Tom al gegeten heeft. Coby moet vandaag naar de dokter en Tom en ik gaan nog wat boodschappen doen voor mij als ik morgen wegga.

Wij rijden richting dokter en zetten Coby daar af. Tom en ik gaan de boodschappen doen en daarna nog naar een Dollarama om Highlighter stiften te kopen. Als ik heb afgerekend vraagt de jonge vrouw of in een tasje wil. Ik zeg: "No, its okay, hoor!" Ik schrik van mijn eigen woorden, maar gelukkig heeft zij het niet gehoord. Hore is hoer in het Engels en daar maak je geen vrienden mee. Tom heeft de volgende 10 minuten de grootste schik om mijn verspreking.

We halen Coby op die al blijkt te wachten. We gaan een lekkere kop koffie met een donut halen en daarna weer naar huis. Die middag krijg ik van Tom een wegenboek, waar Amerika ook in staat. Ik bekijk mijn optie door de USA. Het lijkt een betere optie.

Tom heeft ondertussen en nestje met raccoons (wasberen) gevonden die hij kwijt wil. Zij zien er schattig uit, maar als moeder boos wordt, zie ik een heel ander beest. Fel en agressief. Het valt niet mee om deze dieren bij de dakgoot van het houthok weg te krijgen. Ze berokkenen hier nog geen schade, maar gaan, als de jongen groot zijn, andere plekken in de omgeving zoeken. Hun urine en ontlasting stinkt enorm. Daarbij kunnen zij ziekten overdragen.

Ik help Tom om paardenbloemen uit het gazon te steken. Het zijn er nogal wat en het gazon is enorm groot. Ik doe een deel...

Tom en Coby nemen mij ’s avonds mee naar een echt goed steakhouse. Coby gaat vooraf nog even naar de dokter, omdat haar verkoudheid en hoesten maar niet overgaan. Die schrijft haar, na het eten als zij terug moet komen, antibiotica voor en nog een puffertje. Ik hoop dat zij hier snel van af is.

laatstedinnerbijTomenCoby.jpg

Deze avond heb ik een onrustig gevoel. Ik merk dat ik echt geen zin heb om weer af te zien op de fiets. Ik twijfel over mijn beslissing. Had ik toch die Honda moeten aannemen en daarmee moeten rondreizen? Wie krijgt er nu een gratis auto aangeboden en slaat die af? Dit, terwijl Canada echt een hel voor fietsers kan zijn. Ik hoop dat ik de goede beslissing genomen heb. Ik zou liever met de auto rondgereden hebben, maar dat is niet waarvoor ik gekomen ben. Ik wil echt er alles aan doen om de reis voort te zetten en mijn doel te bereiken. Als ik het weerbericht zie, wordt er over een paar dagen regen voorspeld... Bah!"

 

Han Schomakers, editor

Reactie plaatsen

Reacties

Joke
9 jaar geleden

Ah......de verloren blog!

Joke
9 jaar geleden

Chapeau Michel! Je hebt de moedige beslissing van de twee genomen. Veel succes voor het vervolg van je reis!

Han
9 jaar geleden

Linksom of rechtsom, je blijft mijn respect houden!

Anneke Klomp
9 jaar geleden

Hee hallo Michael , ik geloof dat je het erg zwaar hebt bij tijd en wijle.
Ik geloof ook dat het te maken heeft met het bereiken van je dieptepunt. dat is namelijk het punt waarop wij onze weerstand laten varen. En dat is uiteindelijk het punt waarin we bij ons werkelijke zelf uitkomen. En dat is degene die we zo graag willen leren kennen.
Onszelf.
Wie ben ik is de vraag waar menigeen mee worstelt, en wat doe ik hier.
Op aarde of met mijn leven, ziek zijn of worden brengt ons ook al meer in de buurt van die levens opdracht.

Ik leef met je mee en hoop ook zo dat je daar komt waar jij wezen wilt.

Succes Michael.
Liefs van je nicht