Het 24e bericht uit Canada: Verslag van etappe #13

Gepubliceerd op 1 mei 2015 om 02:55

Vrijdag, 1 mei 2015

Michael heeft inmiddels een belangrijke mijlpaal bereikt, want hij heeft 1.000 km gefietst! Kijk maar naar zijn kilometerteller in dit blogbericht. Dit waren gisteren de belevenissen van Michael:

"Het is half 7 als mijn wekker gaat. Ik sta op en merk dat mijn benen niet echt lekker hersteld zijn. Ik besluit toch nog even te douchen en daar wordt ik eigenlijk pas echt wakker. Ik smeer mijn brood, eet wat en pak mijn spullen. Ik check nog even de route op de computer en als alles klaar is, vertrek ik ongeveer 7:30 uur. Het is lekker rustig op straat, maar nog wel fris. Het is een heuvelachtig gedeelte waar ik langs moet om via het dorp Picton mijn route te vervolgen. Achter in het dorp, waar het duidelijk drukker is, zie ik ineens een politieauto met zwaailichten. Niets bijzonders, maar hij rijdt langzaam. Er is hier iets gaande, denk ik nog, en ik zie ineens allemaal wielrenners. Het zijn er wel vijftien die door volgauto’s  worden begeleid, met als laatste wagen weer een grote politiewagen met zwaailichten. Als zij dichter bij komen, al fluitend op plastic fluitjes in een tempo, waar je hond nog van denkt, kan het niet sneller, zie ik dat het Cycle of Hope is. Een organisatie die geld inzameld voor kankeronderzoek. Zij zien mij ook en het fluiten stopt meteen. "Fiets met ons mee voor het goede doel" schreeuwt nog een vrouw naar mij als zij passeren. Ik ben stom verbaasd... en jaloers tegelijk...

Zij moesten eens weten dat ik geen rondje om de kerk rij, maar een poging doe om solo dwars door Canada te fietsen voor hetzelfde doel. Ik was zo verbaasd dat ik geen eens een foto gemaakt heb. 

Ik fiets verder met het gevoel dat het niet eerlijk is. Als ik er nog even over nadenk, kijk ik er anders tegenaan. Het is goed dat zij het doen en dat is hun doel. Zou ik nou echt met politie en een fluitje in mijn mond door het land willen fietsen? Nou, nee!

Net hiervoor heb ik bij Tim Hortens geprobeerd koffie te halen. Te vergeefs, omdat het domweg zo druk was dat er rijen staan. Het is schijnbaar het eerste wat Canadezen 's morgens doen. Nee, niet zelf koffie zetten, maar halen. In een grote (supergrote!) beker, zodat zij deze later nog even in de magnetron op het werk kunnen opwarmen. Zo gaat het dus serieus hier.

Nu zie ik een tankstation en daar verkopen ze ook koffie. $1,29 met een refill. Ik haal hier een koffie, een banaan die zo groen is dat hij ook voor komkommer kan doorgaan en een reep met proteïnen erin. Op dit moment begrijp ik dat de fietsers van daarnet deze week langs scholen gaan om voorlichting te geven en dat het een aparte actie is.

onderweg-1.jpg

Ik reken af en ga verder. Zo langzamer hand wordt het weer beter. Het zonnetje breekt door en het wordt aangenamer. Het is bijzonder om te zien hoe snel het hier voorjaar wordt. Het wordt met de dag groener. Ook de vogels komen steeds meer tot leven. Na 2,5 uur fietsen merk ik dat mijn benen niet meer willen en ik spreek met mezelf af dat ik na de volgende afslag over 7 km een stop maak.

Daar blijkt niets te zijn en het is niet aantrekkelijk om hier even te gaan zitten. Ik fiets nog even door en zie al snel in de verte een watertoren. Dat duidt bijna altijd op een grotere plaats. Langs de weg staat een gezellig, maar sober ogend restaurantje. Ik besluit hier te stoppen, want mijn benen willen echt niet meer. Ik moet nu nog denk ik een kleine 60 km fietsen.

restaurant.jpg

Als ik binnen kom, stap ik eigenlijk zo in de plaatselijke cultuur. Een sfeervolle ruimte bezaaid met foto’s, plaatselijke oude kranten artikelen, spreuken, werktuigen, noem maar op. Ik moet zeggen dat het er gewoon erg gezellig uitziet. Er zitten trouwens heel wat mensen. Een goed teken, denk ik.

Direct word ik gevraagd of ik koffie wil en misschien ook wat wil eten. Hmm, ja, dat is een goed idee. Dit is voorlopig wel het laatste restaurant dat ik zal zien. Even later heb ik mijn bestelling, een BBQ burger. Het ziet er goed uit. Als ik er een hap van neem, weet ik niet wat mij overkomt. Zooo, dat is lekker! Ik heb tot nu toe nog niet zo’n lekkere burger gegeten.

BBGburger.jpg

Omdat ik een opvallende verschijning ben, en zeker hier tussen de plaatselijke bevolking, wordt er al snel van alles gevraagd. Ik geef de serveerster een kaartje en vertel het één en ander. Als zij het even later aan de eigenaar laat zien, komt hij naar mijn toe. Hij is verbaasd dat ik het lef heb gehad om in Newfoundland te starten in april van dit jaar. Hier is het ijs pas een paar weken weg. Al snel krijg ik te horen dat ik niets mag betalen en dat ik ook hun donuts nog moet proeven. Ik krijg een donut die vergoten is met chocolade die net hard geworden is. Ook deze zijn heerlijk.

donut.jpg

Hup, nog een kop koffie. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ik geloof niet dat dit went. Ik voel me altijd een beetje ongemakkelijk als ik zo verwend word.

Na een klein uurtje rust, ga ik weer verder, maar niet voordat er foto’s zijn gemaakt. Ook ik neem een foto van hen. Omdat ik weet dat Canadezen erg op hun privacy gesteld zijn, check ik of deze op de site mogen. "Doe dat maar niet!" Prima, maar ik maak natuurlijk wel reclame voor een restaurant dat zulke goede spullen maakt. Ik ben benieuwd welk restaurant mij een betere hamburger kan geven!

colborne-1.jpg

Ik fiets voldaan verder en het gaat een stuk beter. Het weer is nu lekker en ik kan in mijn T-shirt fietsen. De uurtjes tikken weg en als ik weer moe word, stop ik net over de dorpsgrens van Colborne. Ik drink wat en ga in het gras liggen in de zon. Heerlijk! Voor het eerst lig ik tussen mijn fietsritten door en dat doe ik wel 20 minuten. Als ik weer opsta, gaat de leeftijd spelen, denk ik op dat moment. Mijn knieën doen zeer en ik ben stijf... Met rustig fietsen zonder de veel kracht te zetten, ontzie ik mijn knieën. Het gaat uiteindelijk prima.

Als ik in Cobourg aankom en naar het hotel fiets, waarvan ik op internet zag dat zij voor $70 een kamer hebben, blijkt er een heel ander hotel te staan. Een Comfort Inn. Ik check bij een tankstation in de buurt de naam van het hotel dat ik op internet zag. Niemand kent het. Het is óf Comfort Inn óf Best Western. Ik besluit toch die Comfort Inn te nemen. Als ik terug fiets, zie ik ineens dat dit het hotel is waar ik met mijn broer Melvin in 2012 heb geslapen. Ik herkende het niet direct, omdat ik van de ander kant aankwam en omdat de omgeving wat veranderd is. Daarbij was toen alles volop groen. Dat is grappig, denk ik nog. Wat minder grappig is, is de prijs van een kamer. $140!!! Ik probeer er nog wat vanaf te krijgen, maar dat lukt niet. Dan toch maar doen, want ik wil met mijn gezin skypen en de Best Western is zelfs nog duurder. Kamperen zou nu wel kunnen, maar ik heb gehoord dat je hier niet (in het) wild mag kamperen. De minimale boete is $500.

Na het inchecken heb ik een uur geskyped en daarna lekker lang gedoucht. Hup, d’r op uit om nog wat te eten en direct weer terug naar het hotel. Mijn blog bijwerken en lekker uitrusten. Morgen ga ik naar Whitby en daarna naar vrienden in Mount Albert.

1000km.jpg

Trouwens, vandaag zit mijn eerste, écht gefietste 1.000 km in Canada erop. Wat ben ik blij met mijn Poppink! Als je nagaat wat die te lijden heeft. De fiets met bepakking en mijn gewicht van 100 kg wegen samen tussen de 170 en 175 kg, afhangelijk van voeding en water dat ik mee heb. Veel te zwaar natuurlijk, maar de fiets moet dit ook nog over alle wegen verplaatsen. Ik heb hele slechte omstandigheden gehad, waarin ik met hoge snelheid door gaten en scheuren in de weg gestuiterd ben, maar ik heb ook door sneeuw, ijs, zout, prut, stof en over gravelwegen gereden. Diepe plassen en stalen brugovergangen, noem maar op. En geen problemen gehad. O ja, de problemen met schakelen voor Gander in Newfoundland natuurlijk. Het bleek achteraf dat het de meest voor de handliggende oorzaak was: bevroren kabels. Dit, omdat het daarvoor geregend had en ook mijn ketting af en toe moeite had om goed rond te gaan. Over kou gesproken!! En dan nog de topsnelheid tijdens een afdeling van 67 km/u. Kortom, ik mis mijn vrouw af en toe enorm, maar ik slaap nu in Canada met mijn Poppink vlak bij... best wel eng! Nee, het is echt een perfecte fiets."

 

Han Schomakers, editor

Reactie plaatsen

Reacties

Yvon
9 jaar geleden

Lekker dat je fiets zo betrouwbaar is maar als vervanger voor ellen!!
geniet van je berichten, je komt straks met een rijkdom aan herinneringen terug! Doe voorzichtig met je knie!

Melvin
9 jaar geleden

Grappig dat we daar hebben overnacht in 2012. Ik herken het wel, maar aan de andere kant... ze lijken allemaal wel een beetje op elkaar :-))
Ik snap dat je het zwaar hebt. En ook die zogenaamde vlakke route is natuurlijk een zwaar iets. Maar toch lijkt het me heerlijk om vrij rond te fietsen in ons dierbare Canada.
Je verhalen zijn net een spannende serie, waar je met moeite op kunt wachtte tot de nieuwe aflevering begint :-)
keep it up! and you never bike alone!

Ida
9 jaar geleden

Zo stoere fietser, de eerste 1000 km. zitten er op. Nog even een "paar km's naar Vancouver" (hum). Wat ontmoet je toch veel leuke en gastvrije mensen man. Dat geeft "hope" steeds maar weer een nieuw duwtje in de rug. Hopelijk wind mee naar Whitny, dan hebben je knieën minder te lijden. Voorzichtig aan maar op de volgende etappe.

Frank Hollander
9 jaar geleden

Zo dat waren de eerste 1000. En het lijkt mij dat jij het goed doet. Blijf genieten. De eagles gisteren...een teken van Mannitou? Dus er wordt ook vanuit een andere dimensie naar jou gekeken. Blijf schrijven, het leest zo lekker. Keep on going and be safe.

Jackie
9 jaar geleden

Waar kunnen we je reisverslag in boekvorm staks kopen,Michael?Of stuur je eentje( nee,paar meer) op naar Perth en Merrickville?leest inderdaad heel fijn weg,die verhaalstijl......ik mag m wel!Heb weer een fijne dag met mooie ontmoetingen op allerlei fronten vandaag....we lezen het wel weer!Geniet ervan,maar wees voorzichtig!warme groet uit Perth( echt warm op zaterdagochtend de tweede mei,om 1000 uur al 21 graden hier in volle zon .....heerlijk hier op het balkon.PS....je was echt te vroeg weg....Stekelvarken in de treurwilg naast het aanlegsteigertje algespot op een onzer facebookbladzijdes???)

Ria en (natuurlijk) Bonne
9 jaar geleden

Hallo lieve schat, we gaan zijn nu bij melvin en eten daar. Hopelijk worden we niet ziek ;-)
Ik ga vanavond Coby. Ze zullen het wel erg leuk vinden als je langskomt. Doe ze de groeten van ons en jij veel veel sterkte met je tocht. Hier is alles goed. Dikke kus van ons.

Joke
9 jaar geleden

Ha die Michael! Ik vind het toch zo bijzonder dat ik via het gps-tracking tooltje live met je mee kan kijken! Ik zie waar je 2 minuten geleden een signaal af gaf, en kan dan gewoon via city-view zien wat jij nu ziet. En als ik dan ook nog even op Weeronline kijk wat voor weer het in Bowmanville (waar je nu rijdt) is het helemaal alsof ik naast je fiets en met je over het stadje en het weer kan praten ;-) Verstandelijk weet ik hoe het werkt, maar gevoelsmatig blijf ik me erover verbazen. In ieder geval is het een geweldig middel voor ons om jou nagenoeg live te volgen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar wat een fantastische website heb je gebouwd!
Over dat weer gesproken, het is nu dus strak blauw en 23 graden bij jou, maar 's nachts maar liefst 12 graden onder nul!!!! Dus kamperen is wederom geen goed idee. Ik hoop dat je vanavond een wat betaalbaarder hotel tegen zult komen, want zo gaat het wel in de papieren lopen :-(

Geweldig ook dat je zulke lange verhalen schrijft, je hebt vast een heleboel volgers. Ik hoorde op het werk dat er mensen je elke dag lezen die zeggen dat van te voren nooit van plan te zijn geweest, maar je blog is verslavend en het is feest als er (mede dank zij Han!!) weer een nieuwe online staat :-)

Goede reis verder Michael, ik hoop dat je benen al wat sterker worden, want je moet nog wel een stukje ;-)